به گزارش خبرگزاری طلوع کنارک به نقل پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون»، در دوران پهلوی، مردم ایران به‌ویژه در مناطق محروم، با تبعیض و نابرابری‌های گسترده‌ای روبه‌رو بودند. روستاها و شهرهای دورافتاده از ابتدایی‌ترین امکانات توسعه‌ای محروم ماندند و مردم، سال‌ها با فقر و محرومیت دست‌وپنجه نرم کردند. این سیاست‌ها نه از سر ناتوانی، بلکه برای تثبیت قدرت و جلوگیری از رشد آگاهی در میان اقشار محروم دنبال می‌شد.
در کنار این محرومیت‌ها، نابرابری در توزیع ثروت به اوج رسید. در حالی‌که بخش کوچکی از اطرافیان شاه و درباریان در رفاه و تجمل زندگی می‌کردند، میلیون‌ها ایرانی، از جمله مردم سیستان و بلوچستان، حتی از ابتدایی‌ترین نیازها مثل آب، راه و آموزش بی‌بهره بودند. این شکاف طبقاتی، احساس بی‌عدالتی عمیقی را در دل جامعه به‌ویژه در میان روستائیان ا ایجاد کرد.
سرکوب مخالفان یکی دیگر از چهره‌های تاریک پهلوی بود. هر صدای اعتراضی در نطفه خاموش می‌شد و مردم بلوچ نیز از این سرکوب‌ها در امان نبودند. گزارش‌های تاریخی از کشتار مردم معترض و آزادی‌خواه در بلوچستان حکایت دارد؛ رویدادهایی که زخم‌های آن هنوز در حافظه جمعی مردم منطقه باقی مانده است. بسیاری از خانواده‌ها ناچار شدند برای حفظ جان یا باورهای دینی خود پناه ببرند یا جلای وطن کنند.
رژیم پهلوی در کنار فشارهای اقتصادی و سیاسی، به فرهنگ و دین مردم نیز حمله کرد. تحمیل فرهنگ غربی، بی‌احترامی به مساجد و بی‌توجهی به باورهای دینی بخشی از سیاست‌های آن دوران بود. کشف حجاب اجباری که در شهرهای مختلف کشور دنبال شد، در بلوچستان نیز اجرا گردید و مردم متدین این منطقه با تلخی و رنج فراوان آن را تجربه کردند. این اقدام‌ها در تضاد آشکار با هویت و ارزش‌های جامعه مذهبی قرار داشت و خشم عمومی را برانگیخت.
مجموعه این سیاست‌ها نشان می‌دهد که دوران پهلوی نه‌تنها توسعه و پیشرفتی برای مردم به همراه نداشت، بلکه با سرکوب، بی‌عدالتی و تحمیل فرهنگ بیگانه، زندگی مردم ایران را به سختی و محرومیت کشاند. آگاهی از این بخش تاریک تاریخ، امروز برای نسل جوان ضروری است تا بدانند ایستادگی در برابر ظلم و دفاع از هویت دینی و فرهنگی، میراث گران‌بهایی است که از گذشتگان به ما رسیده است.
- نویسنده : علی میر
- منبع خبر : عصر هامون
