الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ»
(سوره انعام، آیه ۱)
ستایش مخصوص خداوندی است که آسمانها و زمین را آفرید و تاریکیها و روشنایی را قرار داد؛ سپس کسانی که کافر شدند، برای پروردگارشان همتا قرار میدهند.
تفسیر کوتاه:
این آیه آغاز سوره انعام است و بر اصل توحید و آفرینش تأکید دارد. خداوند خالق همه هستی است؛ تاریکی و نور، زمین و آسمان، همه نشانههای قدرت او هستند. با این حال، برخی انسانها به جای پرستش خالق یکتا، به سراغ بتها یا قدرتهای خیالی میروند. پیام آیه این است که انسان باید با دیدن نشانههای آفرینش، به یکتایی خدا پی ببرد و از شرک دوری کند.
🌸 حدیث
پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله فرمودند:
تفسیر کوتاه:
این حدیث بر اهمیت خودشناسی تأکید دارد. وقتی انسان به ضعفها، نیازها و محدودیتهای خود پی ببرد، درمییابد که به قدرتی برتر نیازمند است؛ و آن قدرت، خداوند است. خودشناسی در حقیقت پلی است برای خداشناسی. اگر انسان به درون خود نگاه کند، نشانههای وابستگی به خالق را خواهد یافت.
- نویسنده : ملیحه مطلق
- منبع خبر : طلوع کنارک
